Σύνθετο τόξο

Σύνθετο τόξο είναι ένας σύγχρονος τόξο αυτός χρησιμοποιεί ένα σύστημα μετακίνησης, συνήθως των καλωδίων και τροχαλίες, για να κάμψουν τα άκρα.
Τα άκρα ενός σύνθετου τόξου είναι συνήθως πολύ πιό δύσκαμπτα από εκείνοι του α recurve τόξο ή τόξο. Αυτή η ακαμψία άκρων κάνει την ένωση να υποκύψει περισσότερη ενέργεια αποδοτική από άλλα τόξα, αλλά τα άκρα είναι πάρα πολύ δύσκαμπτα για να συρθούν άνετα με μια σειρά που συνδέεται άμεσα με τα. Το σύνθετο τόξο συνδέεται τη σειρά με τις τροχαλίες, το ένα ή και τα δύο από το οποίο συνδέεται ένα ή περισσότερα καλώδια με το αντίθετο άκρο. Όταν η σειρά σύρεται πίσω, η σειρά αναγκάζει τις τροχαλίες για να γυρίσει. Αυτό αναγκάζει τις τροχαλίες για να τραβήξει τα καλώδια, το οποίο αναγκάζει στη συνέχεια τα άκρα για να κάμψει και να αποθηκεύσει έτσι την ενέργεια.
Η χρήση αυτού του συστήματος μετακίνησης δίνει στο σύνθετο τόξο μια χαρακτηριστική καμπύλη σύρω-δύναμης από την οποία οι άνοδοι σε ένα μέγιστο βάρος και έπειτα «αφήνουν» σε ένα χαμηλότερο βάρος εκμετάλλευσης.
Το σύνθετο τόξο λίγος-επηρεάζεται από τις αλλαγές της θερμοκρασίας και της υγρασίας και δίνει την ανώτερες ακρίβεια, την ταχύτητα, και την απόσταση σε σύγκριση με άλλα τόξα. Το σύνθετο τόξο αναπτύχθηκε αρχικά και κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας κοντά Holless Wilbur Άλλεν Μισσούρι 1967 και έχει γίνει όλο και περισσότερο δημοφιλής. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ένωση είναι κυρίαρχη μορφή τόξου.